Synergizm paracetamolu i kodeiny w farmakoterapii bólu o umiarkowanym nasileniu

Ból to tak naprawdę subiektywne odczucie każdego z nas [1]. Stanowi objaw potencjalnego lub rzeczywistego uszkodzenia tkanek. Ze względu na patomechanizm jego powstawania rozróżnia się ból receptorowy i neuropatyczny [2].

Ból receptorowy indukowany jest na drodze mechanicznego i/lub chemicznego podrażnienia receptorów bólowych (tzw. nocyceptorów) [2]. Ich podrażnienie stanowi impuls do wysłania sygnału w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, który w korze mózgowej jest następnie oceniany i poddawany odpowiednim reakcjom organizmu. Ból neuropatyczny z kolei powstaje na drodze podrażnienia/uszkodzenia OUN.

Biorąc pod uwagę czas trwania doznań bólowych, wyróżnia się ból ostry i ból przewlekły [2]. Spora część pacjentów odwiedzających apteki pojawia się w nich właśnie z problemem bólu ostrego, np. zęba czy głowy. W mechanizmie powstawania doznań bólowych uczestniczą tzw. enzymy cyklooksygenazy, katalizujące reakcje syntezy prostaglandyn, które z kolei indukują reakcję zapalną i potęgują odczucia bólowe [3].

Bez względu na przyczynę powstania bólu niezwykle istotne jest, aby pacjent określił stopień jego nasilenia. W tym celu stosuje się różnego rodzaju skale i kwestionariusze.

Skala numeryczna NRS

Wbrew pozorom ból to zjawisko, które można zmierzyć za pomocą odpowiedniej skali. Pomaga ona farmaceucie bądź lekarzowi zorientować się, z jakim natężeniem bólu mamy do czynienia w kontekście danego pacjenta, gdyż nie zawsze przedstawiony przez niego opis jest czytelny dla drugiej osoby [4].

W celu oceny nasilenia bólu stosuje się różnorodne skale, m.in. wizualno-analogową, słowną, skalę wpływu bólu na zachowanie czy też kwestionariusz bólu McGill [1]. Niemniej jednak pod względem prostoty interpretacji i zrozumienia jej przez pacjenta niezwykle przydatna okazuje się skala numeryczna NRS.

Skala NRS określa stopień nasilenia doznań bólowych liczbowo w zakresie od 0 do 10 [4]. Pacjent określa natężenie bólu, wybierając odpowiednią cyfrę. I tak 0 oznacza brak bólu, natomiast 10 – najgorszy, niemożliwy do zniesienia ból. Tego rodzaju skala jest zarówno łatwa do wypełnienia przez pacjenta, jak również stanowi niezwykle czytelną formę określenia intensywności bólu w kontekście rekomendacji odpowiedniego leczenia.

W jaki sposób, znając nasilenie bólu, można dobrać do niego właściwą farmakoterapię? Odpowiedzią na to pytanie jest tzw. drabina analgetyczna, stworzona przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Drabina analgetyczna według WHO

Światowa Organizacja Zdrowia już w 1986 r. opracowała tzw. drabinę analgetyczną, która w zależności od stopnia nasilenia bólu określa i stopniuje odpowiednie analgetyki [2,4,5]. Im wyższy stopień nasilenia bólu, tym efektywniejszy i silniejszy analgetyk rekomenduje drabina WHO. I tak:

I stopień drabiny analgetycznej stanowi ból o niewielkim nasileniu według NRS (stopnie 1-3). Postępowanie terapeutyczne obejmuje nieopioidowe leki przeciwbólowe, tj. NLPZ, paracetamol i metamizol sodowy. Według tych wytycznych ból o niewielkim nasileniu powinien być niwelowany za pomocą substancji hamujących syntezę prostaglandyn, z komponentą przeciwzapalną lub bez niej. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że drabina analgetyczna WHO dopuszcza w obrębie I stopnia łączenie NLPZ z paracetamolem, ale nie zezwala na łączenie dwóch NLPZ [2,4,5].
II stopień drabiny analgetycznej obejmuje ból o umiarkowanym nasileniu według skali NRS od 4 do 6. Substancje z tej grupy znajdują zastosowanie w momencie braku skuteczności leków z I stopnia bądź w przypadku wzrastającego nasilenia bólu u pacjenta. Postępowanie terapeutyczne obejmuje grupę tzw. słabych opioidów lub nefopamu. Należy pamiętać, że leki z II stopnia zaleca się łączyć z substancjami z I stopnia. Ma to na celu zwiększenie skuteczności terapeutycznej, a jednocześnie obniżenie prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych. Wśród leków z tej grupy wymienić należy: kodeinę, tramadol i dihydrokodeinę [2,4,5].
III stopień drabiny analgetycznej dotyczy bólu o znacznym nasileniu według skali NRS (ocena powyżej 6). Tak silne doznania bólowe dotyczą zwykle pacjentów onkologicznych, a leczenie obejmuje silne opioidy (morfinę, buprenorfinę, oksykodon i metadon). Nie dopuszcza się łączenia leków z III grupy z lekami z II grupy – ma to na celu uniknięcie nałożenia się działań niepożądanych [2,4,5].

Dobór leczenia zgodnie z drabiną analgetyczną WHO podnosi bezpieczeństwo i efektywność farmakoterapii [4]. Jak wygląda zatem rekomendowane postępowanie w przypadku bólu o umiarkowanym nasileniu?

Paracetamol + kodeina – skuteczność i bezpieczeństwo

Paracetamol to substancja o działaniu przeciwbólowym, hamująca działanie cyklooksygenazy COX-3 w obrębie OUN [3,4]. Pozbawiony jest on komponenty przeciwzapalnej, dzięki czemu nie wpływa na agregację płytek krwi i nie powoduje zmian w jej krzepliwości [6].

Kodeina natomiast to słaby opioid, będący częściowym, selektywnym agonistą receptora opioidowego µ [6]. Ponieważ oddziałuje tylko na jeden z trzech możliwych receptorów opioidowych, ma mocno ograniczone – w porównaniu z morfiną – działania niepożądane [7]. Połączenie agonisty (w postaci kodeiny) do receptora opioidowego prowadzi do zmian w przewodnictwie wapnia i potasu, a także do spadku aktywności cAMP – co bezpośrednio odpowiada za działanie analgetyczne opioidów.

Zgodnie z wytycznymi drabiny analgetycznej WHO w kontekście bólu o umiarkowanym nasileniu rekomenduje się łączenie słabych opioidów (np. kodeiny) z nieopioidowymi lekami przeciwbólowymi (np. paracetamolem). Takie połączenie wykazuje wysoką skuteczność w niwelowaniu ostrego bólu, co potwierdzają chociażby badania z udziałem pacjentów przyjmowanych na szpitalny oddział ratunkowy [6].

Terapia skojarzona paracetamolem i kodeiną zmniejsza liczbę pojedynczych dziennych podań, przez co wzrasta stopień przestrzegania przez pacjenta zaleceń terapeutycznych [8]. Połączenie tych dwóch substancji zostało gruntownie przebadane. Liczne publikacje wskazują, że jest ono bezpieczne w różnych sytuacjach, także w kontekście bólu ostrego – zarówno urazowego, jak i nieurazowego [6,8]. Statystycznie połączenie paracetamolu i kodeiny zmniejsza ocenę bólu według skali NRS o około 50 proc. [9]. Porównanie bezpieczeństwa i liczby potencjalnych działań niepożądanych tego połączenia z NLPZ pokazuje, że również pod tym względem paracetamol wraz z kodeiną jest lepszym wyborem [10].

Solpadeine Forte Tabs jako przykład synergizmu paracetamolu i kodeiny

Nowością wśród produktów przeznaczonych do leczenia bólu ostrego są tabletki Solpadeine Forte Tabs [11]. Na uwagę zasługuje ich skład, spełniający wymogi II stopnia drabiny analgetycznej, a więc będący połączeniem paracetamolu i kodeiny. Produkt leczniczy Solpadeine Forte Tabs zawiera:

500 mg paracetamolu;
12,8 mg kodeiny [11].

Połączenie tych dwóch substancji pozwala rekomendować preparat do leczenia bólu o umiarkowanym nasileniu (4-6 według skali NRS). W związku z tym znajduje on zastosowanie w przypadku:

bólu zęba (w tym bólu po ekstrakcji);
bólu głowy;
migreny (z aurą i bez aury);
bolesnego miesiączkowania;
bólu pleców;
bólu kości i stawów związanego z zapaleniem stawów i reumatyzmem;
neuralgii;
bólu związanego z uszkodzeniami w wyniku nadmiernego wysiłku i skręceniami oraz rwy kulszowej [11].

Połączenie paracetamolu i kodeiny odznacza się wyższą efektywnością niż stosowanie samego paracetamolu w kontekście bólu łagodnego i umiarkowanego według drabiny analgetycznej [10]. Warto dodatkowo zwrócić uwagę, że połączenie paracetamol/kodeina uznawane jest na podstawie badań i metaanaliz za obarczone mniejszą liczbą niebezpiecznych działań niepożądanych niż popularne NLPZ [10].

Zaletą nowego produktu leczniczego Solpadeine Forte Tabs jest także wyższa niż w przypadku jego „siostrzanego” preparatu zawartość kodeiny (o 4,8 mg) [11,12]. Zarówno standardowa wersja Solpadeine, jak i nowy produkt leczniczy Solpadeine Forte Tabs dzięki zawartości kodeiny i paracetamolu doskonale wpisują się w rekomendacje WHO dotyczące niwelowania bólu umiarkowanego, będącego na II stopniu drabiny analgetycznej [4,10].

Solpadeine Forte Tabs to produkt w wygodnej formie tabletek powlekanych, które z łatwością można zabrać ze sobą w podróż, aby w przypadku pojawienia się nagle ostrego bólu móc szybko i efektywnie zareagować.

Pamiętajmy – nieleczony ból to niższa jakość życia i osłabienie podstawowych mechanizmów homeostazy naszego organizmu [2]!

mgr farm. Mateusz Jabłoński

Literatura

Mechanizmy powstawania bólu, D. Szkutnik-Fiedler, M. Sierżant, J. Madziała, Farmacja Współczesna 2013; 6:1-3.
Recommendations for assessment and management of pain in cancer patients, W. Leppert, J. Wordliczek, et.al., Oncol Clin Pract 2018; 14:1-14.
Porównanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), J. Woroń, J. Wordliczek, J. Dobrogowski, Medycyna po Dyplomie 2011(20); 6(183): 55-63.
Leczenie bólu w oparciu o drabinę analgetyczną WHO, J. Woroń, J. Dobrogowski, J. Wordliczek, et al., Medycyna po Dyplomie 2011(20); 89185): 52-61.
Leczenie bólu u chorych na nowotwory, J. Wordliczek, W. Leppert, M. Malec-Milewska, Anestezjologia i Ratownictwo 2017; 11: 227-230.
Paracetamol-codeine compared to ketorolac for pain control in the Emergency Department, F. Buccelletti, et.al., European Review for Medical and Pharmacological Sciences 2014; 18: 3139-3143.
Podstawowe mechanizmy działania przeciwbólowego opioidów, B. Przewłocka, Medycyna Paliatywna w Praktyce 2017; 11, 2:48-54.
A look inside the association codeine-paracetamol: clinical pharmacology supports analgesic efficacy, D. Mattia, F. Coluzzi, European Review for Medical and Pharmacological Sciences 2015; 19: 507-516.
Randomized clinical trial of hydrocodone/acetaminophen versus codeine/acetaminophen in the treatment of acute extremity pain after emergency department discharge, A.K. Chang, et.al., Academic Emergency Medicine 2014; 21:228-235.
Safety and efficacy of the combination acetaminophen – codeine in the treatment of pain of different origin, F. Franceschi, et.al., European Review for Medical and Pharmacological Sciences 2013; 17: 2129-2135.
Charakterystyka Produktu Leczniczego Solpadeine FORTE Tabs.
Charakterystyka Produktu Leczniczego Solpadeine.

Solpadeine FORTE Tabs (500 mg + 12,8 mg), tabletki powlekane Skład: 1 tab. zawiera 500 mg paracetamolu (Paracetamolum) i 12,8 mg kodeiny fosforanu półwodnego (Codeini phosphas hemihydricus). Subst. pomocnicze o znanym działaniu: 5,9 mg laktozy jednowodnej w tabletce. Wskazania do stosowania: Produkt Solpadeine FORTE Tabs jest zalecany do uśmierzania ostrego bólu o umiarkowanym nasileniu wymagającego silniejszego działania przeciwbólowego niż obserwowane po podaniu samego paracetamolu, ibuprofenu lub aspiryny. Leczenie: bólu zęba (w tym bólu po ekstrakcji), bólu głowy, migreny (z aurą i bez aury), bolesnego miesiączkowania, bólu pleców, bólu kości i stawów związanego z zapaleniem stawów i reumatyzmem, neuralgii, bólu związanego z uszkodzeniami w wyniku nadmiernego wysiłku i skręceniami oraz rwy kulszowej. Ten produkt jest wskazany dla os. w wieku 12 lat i starszych. Dawkowanie i sposób podawania: Dawkowanie Wyłącznie do podawania doustnego. Osoby dorosłe 2 tab. do 4 razy na dobę. Tej dawki nie należy podawać częściej niż w odst. od 4 do 6 godz. Młodzież od 16 do 18 lat 2 tab. do 4 razy na dobę. Tej dawki nie należy podawać częściej niż w odst. co 6 godz. Nie należy podawać więcej niż 4 dawki (co jest równoważne 4 g paracetamolu i 102,4 mg półwodnego fosforanu kodeiny) w ciągu 24 godz. Młodzież od 12 do 15 lat 1 tab. do 4 razy na dobę. Tej dawki nie należy podawać częściej niż w odst. co 6 godz. W gr. młodzieży w wieku 12-15 lat nie należy podawać więcej niż 4 dawki na dobę (co jest równoważne 2g paracetamolu i 51,2 mg półwodnego fosforanu kodeiny). Pacjenci w podeszłym wieku: U pacjentów w podeszłym wieku może być konieczne zmniejszenie dawki. Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Kodeiny nie należy stosować. u dzieci w wieku do 12 lat ze względu na ryzyko wystąpienia toksycznego działania opioidów w związku ze zmiennym i nieprzewidywalnym metabolizmem kodeiny do morfiny. Zaburzenia czynności nerek: Pacjenci, u których rozpoznano zaburzenia czynności nerek, przed przyjęciem leku muszą skonsultować się z lekarzem. W przypadku podawania paracetamolu pacjentom z niewydolnością nerek zaleca się zmniejszenie dawki i zwiększenie minimalnego odst. między każdym podaniem do co najmniej 6 godzin. Ograniczenia związane ze stosowaniem takiego skojarzenia leków u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wynikają przede wszystkim z zawartości paracetamolu w produkcie. Osoby dorosłe: Wskaźnik filtracji kłębkowej (GFR) 10-50 ml/min Dawka 500 mg co 6 godz. Wskaźnik filtracji kłębkowej (GFR) <10 ml/min Dawka 500 mg co 8 godz. Zaburzenia czynności wątroby: Pacjenci, u których rozpoznano zaburzenia czynności wątroby lub zespół Gilberta, przed przyjęciem leku muszą skonsultować się z lekarzem. Ograniczenia związane ze stosowaniem takiego skojarzenia leków u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wynikają przede wszystkim z zawartości paracetamolu w produkcie. Os. dorosłe: Maksymalna dobowa dawka paracetamolu nie powinna przekraczać 2 g w nast. sytuacjach, o ile lekarz nie zalecił inaczej: Osoby dorosłe lub młodzież o masie ciała poniżej 50 kg; Łagodna do umiarkowanej niewydolność wątroby, zespół Gilberta (rodzinna niehemolityczna żółtaczka); Przewlekły alkoholizm; Odwodnienie; Przewlekłe niedożywienie. Sposób podawania: Nie przekraczać zalecanej dawki dobowej ani określonej liczby dawek ze względu na ryzyko uszkodzenia wątroby. Minimalny odst. między dawkami: 4 godz. Jeżeli ból lub gorączka trwa dłużej niż 3 dni albo wystąpiło pogorszenie lub inne objawy, leczenie należy przerwać i skonsultować się z lekarzem. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na subst. czynną (paracetamol, kodeina, opioidowe leki przeciwbólowe) lub na którąkolwiek subst. pomocniczą. Produkt jest przeciwwskazany w nast. przypadkach: Kobiety karmiące piersią; Depresja oddechowa, przewlekłe zaparcia; Pacjenci, w przypadku których wiadomo, że mają bardzo szybki metabolizm CYP2D6; U wszystkich pacjentów pediatrycznych (w wieku 0–18 lat) poddawanych zabiegowi usunięcia migdałka podniebiennego (tonsilektomia) i (lub) gardłowego (adenoidektomia) z powodu obturacyjnego bezdechu sennego ze względu na podwyższone ryzyko wystąpienia poważnych i zagrażających życiu reakcji niepoż. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Paracetamol: Pacjenci, u których rozpoznano zaburzenia czynności wątroby lub nerek, przed przyjęciem leku muszą skonsultować się z lekarzem. Choroba podstawowa wątroby zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby związanego z paracetamolem. Ryzyko przedawkowania jest większe w przypadku pacjentów z alkoholowym zapaleniem wątroby bez marskości. Należy poinf. pacjentów, aby jednocześnie nie stosowali innych produktów zawierających paracetamol. W nast. przypadkach paracetamol należy podawać wyłącznie z zastosowaniem szczególnej ostrożności: Niewydolność wątrobowokomórkowa; Przewlekły alkoholizm; Niewydolność nerek (GFR ≤ 50 ml/min); Zespół Gilberta (rodzinna niehemolityczna żółtaczka); Jednoczesne stosowanie innych leków wpływających na czynność wątroby; Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; Niedokrwistość hemolityczna; Niedobór glutationu; Odwodnienie; Przewlekłe niedożywienie; Osoby w podeszłym wieku, dorosłe i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg. Przewlekłe stosowanie dowolnego typu leku przeciwbólowego w przypadku bólu głowy może spowodować jego pogorszenie. Należy poinf. pacjenta, że jeżeli występuje taka sytuacja lub jej podejrzenie, powinien skontaktować się z lekarzem, który podejmie decyzję o odstawieniu leku. Rozpoznanie bólu głowy z powodu nadużywania leków należy podejrzewać u pacjentów cierpiących na częste lub codzienne bóle głowy pomimo regularnego stosowania leków przeciwbólowych (lub ze względu na takie stosowanie). Należy zachować ostrożność u pacjentów chorych na astmę uczulonych na kwas acetylosalicylowy, ponieważ obserwowano niewielkie skurcze oskrzeli związane ze stosowaniem paracetamolu (reakcja krzyżowa). W razie przedawkowania należy niezwłocznie uzyskać poradę medyczną nawet w przypadku dobrego samopoczucia, ponieważ istnieje ryzyko nieodwracalnego uszkodzenia wątroby. Kodeina: Pacjenci stosujący inhibitory monoaminooksydazy (MAOI) obecnie lub w ciągu ost. dwóch tygodni nie powinni stosować tego produktu. Metabolizm CYP2D6 Kodeina jest metabolizowana przez enzym wątrobowy CYP2D6 do morfiny, jej aktywnego metabolitu. Jeśli pacjent ma niedobór lub jest całkowicie pozbawiony tego enzymu, nie zostanie uzyskane odpowiednie dz. przeciwbólowe. Szacunkowe dane wskazują, że do 7% popul. kaukaskiej może mieć niedobór tego enzymu. Jednak u pacjenta z szybkim lub bardzo szybkim metabolizmem istnieje zwiększone ryzyko dz. niepoż. wywołanych toksycznością opioidów, nawet podczas stosowania zwykle zalecanych dawek. U tych pacjentów kodeina jest szybko przekształcana do morfiny, co prowadzi do osiągnięcia większego niż spodziewane stęż. morfiny. Ogólnymi objawami toksyczności opioidów są: dezorientacja, senność, płytki oddech, małe źrenice, nudności, wymioty, zaparcia i brak apetytu. W ciężkich przypadkach mogą to być: objawy związane z hamowaniem czynności układu krążenia i układu oddechowego, które mogą zagrażać życiu, a w rzadkich przypadkach prowadzić do zgonu. Szacunkową częstość występowania bardzo szybkiego metabolizmu w różnych popul. przedst. poniżej: Afrykańska / Etiopska 29%; Afroamerykańska 3,4% do 6,5%; Azjatycka 1,2% do 2%; Kaukaska 3,6% do 6,5%; Grecka 6,0%; Węgierska 1,9%; Północno-europejska 1%-2%. Populacja pediatryczna Stosowanie u dzieci w okresie pooperacyjnym W publikowanej literaturze istnieją doniesienia, że kodeina stosowana pooperacyjnie u dzieci po zabiegu usunięcia migdałka podniebiennego i (lub) gardłowego w obturacyjnym bezdechu sennym, prowadzi do rzadkich, lecz zagrażających życiu dz. niepoż., w tym do zgonu. Wszystkie dzieci otrzymały kodeinę w dawkach, które były w odpowiednim zakresie dawek; jednak istnieją dowody, że te dzieci bardzo szybko, albo szybko metabolizują kodeinę do morfiny. Dzieci z zaburzeniami czynności ukł. oddechowego Kodeina nie jest zalecana do stosowania u dzieci, u których czynność ukł. oddechowego może być zaburzona, w tym u dzieci z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, ciężkimi zaburzeniami serca lub ukł. oddechowego, zakażeniami górnych dróg oddechowych lub płuc, wielonarządowymi urazami lub rozległymi zabiegami chirurgicznymi. Te czynniki mogą nasilać objawy toksyczności morfiny. Kodeina, podobnie jak inne opioidy, powinna być stosowana ostrożnie u pacjentów z niedociśnieniem, niedoczynnością tarczycy, urazem głowy albo podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. Należy poinformować pacjentów, aby jednocześnie nie stosowali innych produktów zawierających kodeinę. Przedłużone regularne stosowanie, o ile nie jest prowadzone pod nadzorem medycznym, może prowadzić do uzależnienia fiz. oraz psych. i po przerwaniu stosowania może skutkować objawami odstawienia, takimi jak niepokój i rozdrażnienie. Pacjenci z zaburzeniami niedrożności jelit albo ostrymi chorobami brzucha powinni skonsultować się z lekarzem przed przyjęciem tego produktu. Pacjenci, u których wykonano cholecystektomię, powinni skonsultować się lekarzem przed przyjęciem tego produktu, ponieważ u niektórych pacjentów może wystąpić ostre zapalenie trzustki. Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych: Jednoczesne stosowanie produktu Solpadeine FORTE Tabs oraz leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub zgonu. Ze tego względu leczenie skojarzone z tymi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu produktu leczniczego Solpadeine FORTE Tabs w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.
Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie wystąpią objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie. W tym kontekście zdecydowanie zaleca się poinf. pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów. Ostrzeżenia dot. subst. pomocniczych: Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tab., to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Działania niepożądane: Poniżej wymieniono dz. niepoż pochodzące z obszernych badań po wprowadzeniu leku do obrotu według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości. Do klasyfikacji dz. niepoż. zastosowano następującą konwencję: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstości nie można określić na podst. dostępnych danych). Paracetamol: Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Trombocytopenia: Bardzo rzadko; Zaburzenia układu immunologicznego: Anafilaksja: Bardzo rzadko, Alergie (bez obrzęku naczynioruchowego): Rzadko; Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Skurcz oskrzeli u pacjentów uczulonych na aspirynę i inne NLPZ: Bardzo rzadko; Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Zaburzenia czynności wątroby: Bardzo rzadko; Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Skórne reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka skórna, świąd, potliwość, plamica, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy: Bardzo rzadko, Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki poważnych reakcji skórnych. Zaburzenia czynności nerek i układu moczowego: Sterylny ropomocz (mętny mocz): Bardzo rzadko. Kodeina: Dz. niepoż. zależą od dawki i metabolizmu u indywidualnego pacjenta. Zaburzenia psychiczne: W przypadku przedłużonego stosowania kodeiny w wyższych dawkach może wystąpić uzależnienie od leku: Nieznana; Zaburzenia układu nerwowego: Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, pogorszenie bólu głowy w przypadku przedłużonego stosowania, senność: Nieznana; Zaburzenia przewodu pokarmowego: Zaparcia, nudności, wymioty, niestrawność, uczucie suchości w jamie ustnej, ostre zapalenie trzustki u pacjentów z obecnością cholecystektomii w wywiadzie: Nieznana; Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Świąd, potliwość: Nieznana; Zaburzenia czynności nerek i układu moczowego: Trudności w oddawaniu moczu: Nieznana. Podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu: Perrigo Poland Sp. z o.o. Numer pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 24896 Produkt leczniczy wydawany bez przepisu lekarza – OTC Przygotowano na podstawie ChPL z dnia: 04.2021

SOLP/AL/2022/106

ARTYKUŁ SPONSOROWANY